Het is zondagmorgen, de laatste dag van het weekend Keltische spiritualiteit. Het heeft gevroren, de rijp heeft zich meester gemaakt van het park Doornburg. Buiten is het is koud en bewolkt. Binnen brandt de kachel in het Koetshuis.
Emma heeft ons de afgelopen dagen meegenomen in de wereld van de Kelten en hun spiritualiteit. Er gaat een wereld voor mij open. Een spiritualiteit van meer dan duizend jaar oud, maar nog o zo bruikbaar.
De Kelten zien in de schepping de diepe liefde van de Schepper. Geloof en kunst lopen naadloos in elkaar over. We bewonderen het vlechtwerk van het Keltische kruis. Zonder begin en eind – net als Gods liefde.
De Kelten gaan graag op Pelgrimsreis. Op zoek naar plekken waar God dichtbij is. Een reis ondernemen omdat je op zoek bent, naar het heilige. Dat klinkt nog eens anders dan een vakantiereisje.
En dan is het zondagmorgen. Het is berekoud en Emma heeft een leuk idee. We krijgen een opdracht die we dit keer buiten gaan uitvoeren. Brrr. Wie verzint het! Door diep adem te halen, te ruiken en te voelen worden we ons bewust van de schepping. We krijgen de opdracht om het park in te gaan en een symbool van God mee terug te nemen. Kijk om je heen, ga niet bewust op zoek maar sta open voor wat zich laat vinden. Dan worden we losgelaten, we mogen het bos in.
Ik loop een tijdje rond en kom bij de serene begraafplaats van de zusters van de priorij terecht en word geraakt door de graftekst “Naar U strek ik mijn handen uit”. Er dwarrelt een blaadje naar beneden dat op het graf valt en ik besluit het mee te nemen. Dan heb ik in ieder geval iets, denk ik nog.
Ik sta op van het graf en draai me om en plotseling breekt de zon in volle kracht door de wolken heen. “Schepper van de zon, U groet ik” zeggen de Kelten en ik besluit deze ochtend maar mee te doen. Het licht is overweldigend en raakt me aan. Een moment om vast te houden of vast te leggen en ik besluit een foto te maken.
Kijkend op mijn schermpje raak ik verwonderd door het kruis dat zich openbaart in de zon. Een knipoog. Wat een verrassing. Dit moment zal mij altijd dierbaar blijven.
Berno B.